Czas pracy i przerwy kierowcy zawodowego.

Przepisy dotyczące dozwolonego czasu pracy kierowców są dosyć restrykcyjne, ale jest to zrozumiałe. Przedsiębiorcy i kierowcy, starając się wyprzedzić konkurencję, mogliby starać się wykorzystać określony czas do maksimum oraz wykorzystywać ewentualne luki w prawie. Dlatego warto wiedzieć, że przekroczenie wyznaczonego czasu nawet o 5 minut oznacza już wydłużenie czasu pracy i może wiązać się z konsekwencjami.

Kary za przekroczenie dozwolonego czasu pracy kierowcy.

Nieprzestrzeganie zasad jest karane sankcjami w formie kary pieniężnej. Za przekroczenie czasu do 15 minut (w rozliczeniu dziennym) kwota kary wynosi 150 złotych. Natomiast każda kolejna rozpoczęta godzina wiąże się z kolejną karą 200 złotych.

Przerwy i odpoczynek kierowcy.

Odpoczynek po 4,5 godzinnej pracy powinien wynosić 45 minut. Można go także wykorzystać, robiąc sobie 3 przerwy po 15 minut. Przerwy te mają stanowić rzeczywiście odpoczynek, dlatego w tym czasie kierowca nie może wykonywać innej pracy. Poza tym czas przerw po (lub w trakcie) 4,5 godzinnej jeździe nie wlicza się do czasu dziennego odpoczynku kierowcy. Każdy kierowca ma też prawo do dobowej przerwy, która powinna wynosić minimum 11 godzin. Przerwa ta powinna być ciągła, może być jednak w wyjątkowych przypadkach skrócona do 9 godzin. W tym jednak wypadku niewykorzystany czas przynależnej przerwy należy wykorzystać w ciągu następnego tygodnia. Wyjątkową sytuacją może być też podzielenie czasu przerwy na dwie lub trzy części. Jednak w tym wypadku jedna z przerw powinna w sposób ciągły trwać minimum 8 godzin. Taki przerywany, dobowy odpoczynek powinien w sumie wynosić minimum 12 godzin.

Czas pracy i przerwy kierowców w wypadku załóg dwuosobowych.

Standardowo dwuosobowe załogi kierowców mogą pracować do 30 godzin (wliczając w to 12 godzin odpoczynku), przy czym powinni oni pracować wymiennie, po maksimum 4,5 godziny bez przerw, każdy po dwa razy. Minimalny okres przerwy w pracy kierowców pracujących na zmiany w 30-godzinnym okresie pracy powinien wynosić 8 godzin. Za przerwę uznaje się jednak nie czas, gdy jeden kierowca prowadzi, a drugi czeka na zmianę, a jedynie czas, gdy pojazd jest na postoju. Przerwę dobową kierowca może spędzać na parkingu w pojeździe jedynie w wypadku, gdy jego pojazd jest wyposażony w specjalne miejsce do spania. A dobowy czas odpoczynku nigdy nie może być liczony jako czas odpoczynku w jadącym pojeździe.

Zasady przerw w pracy kierowcy w rozliczeniu tygodniowym.

Odpoczynek tygodniowy kierowcy wynosić powinien 45 godzin. Można go skrócić do 36 godzin, ale jedynie w wypadku, gdy odpoczynek odbywał się w miejscu zamieszkania kierowcy lub w miejscu bazy pojazdu (jeśli jest to inne miejsce – skrócić odpoczynek można do 24 godzin). Do odpoczynku tygodniowego kierowca ma prawo po pracy przez 6 dni lub po 6 okresach jazdy dziennej. Niewykorzystany czas odpoczynku (w wypadku jego skrócenia) powinien być wykorzystany w ciągu trzech kolejnych tygodni po tygodniu, w którym doszło do skrócenia czasu odpoczynku.